Meltem adım, 32 yaşındayım. Gerçek bir arkadaş var mı buralarda acaba? Şöyle beni yalnız bırakmayacak, gönülden bağ kuracak birilerini arıyorum ben. Neyse ben ciddi süreçlere de açığım aslında. İnsanlar neden birbiriyle küser veya darılır anlamıyorum. Güzelce geçinmek varken bu öfke neden gerçekten? Bu arada kız arkadaşımla yaşıyorum. Durumumuz iyi şükür diyelim.
Onun erkek arkadaşı var ama benim yok. İşte bu canımı sıkmaya başladı. Kıskanç biri değilim lakin ben bu kadar güzelken yalnız kalmak da zoruma gidiyor anlatabildim umarım. Yaşıma göre ağır takılsam da küçük görünüyorum. Bizim kankalar bana 25 falansın diyor. Ay teşekkür ederim buradan onlara ama ben yalnızım. Bunu kim değiştirecek acaba? Var mı böyle kendine güvenen arkadaşlar? Mesajlarınız çok önemli bu yüzden.
Her şeyden ziyade nasıl bir yalnızlıktır bu anlamıyorum. Var olan şartları değiştirerek yola devam etmek istiyorum. Belki sevgilim de olur, arkadaşım dediğim kişi. Bunu kimse bilemez ama bu yolu yalnız yürümek bana acı verir. Mesajlarınızda kendinizden de kısaca bahsederseniz sevinirim.
Merhaba Meltem hanım nasılsınız?